I cóż, że nie ma już białych plam na mapie świata? Że ludzie przemierzyli już wszystkie morskie szlaki? Jeszcze teraz są miejsca  surowe i puste jak niegdyś, a ślad pozostawiany za statkiem wszędzie przecież niknie od razu. Wprawdzie myśl go utrwali i przekaże, lecz dla tych, którzy przyjdą potem, morze będzie wciąż tak samo nieznane i obce, a przestrzeń pusta i nietknięta. I można wciąż od nowa odkrywać świat, przeżywając to tak, jak ten, co wyruszył pierwszy.

Dariusz Bogucki, Gedanią za oba kręgi polarne, Warszawa 1980 r.